Vyndi Montgomery

van **actually a bird** wo mei 25, 2016 6:49 pm

Don't you see? The catastrophe is me.
My very existence is an affront to
everything that is natural and good
I'M AN RIDER

GENERAL

NAME || Vyndi Montgomery
AGE || Unknown -Looks 20-
GENDER || Female
SPECIES || Unknown
FACECLAIM || Crimson Avenger
CLASS || Rider
PET || Acnologia -dragon-

RELATIONSHIPS

DAENERYS || 18 Y.O. || GUNNER || ELF
My little girl

LOOKS

SKIN COLOR || Pearly white
HAIR COLOR || Ruby red
HAIR LENGHT || Quite long over her shoulders
EYE COLOR || Burning amber
BODY TYPE || Slender. She looks smaller and younger than she actuall is
SCARS || Multiple small ones over her belly, legs and arms
WEAPON || Willbreaker -Jagged tooth dubble edge longsword-

PERSONALITY

POSITIVE TRAITS || Attractive, Calm, Caring, Clean, Clever, Disciplined, Generous, Mature, Perfectionist, Serious, Skillful, Wiste
NEUTRAL TRAITS || Aggresive, Businesslike, Determined, Intense, Mystical, Old-Fashined, Proud, Pure, Skeptical, Stubborn, Unreligious
NEGATIVE TRAITS || Arrogant, Babaric, Brutal, Cold, Cruel, Demanding, Destructive, Disturbing, Envious, Hateful, Impatient, Insensitive, Moody, Obsessive, Power-Hungry, Selfish, Strong-Willed, Treacherous, Venomous,

HISTORY

Mijn leven begon lang geleden, lang lang voordat jij en elk ander op deze wereld geboren was. Want als ik je mag uitleggen, ik ben officieel de eerste vrouw ooit op aarde gezet door onze geweldige God. Ik ben geschapen uit zijn hand en zelfs voor Adam op de wereldbol stond. Ik ben geschapen naar perfectie maar niets kan perfect zijn, ik moest een kwaal hebben en god maakte dat mijn honger naar bloed. Het was de bedoeling dat ik en Adam de stamouders zouden zijn van elk menselijk wezen maar denk je dat ik me laat inpalmen door zo'n zielige lafaard als hij? Ik verzette me bijna had ik almachtige heer zelf vernietigd voor ik mee werd gesleurd met Lucifer naar de duisternis van de hel.

Einde verhaal? No way, meneer Lucifer mocht dan wel graag zijn tijd verdoen in de diepe trochten van de hel ik ontsnapte om opnieuw op de aarde me voort te kunnen bewegen. Ondertussen was mijn vervanger al gecreeerd en luisteren deed ze als een fokschaap zette ze het mensenvolk voort en eeuwen leefde ik in eenzaamheid. Ik zag alle gruwelijke daden die aangericht werden maar hoe graag ik ook wou ik kon niet sterven. Mijn verbanning naar de hel had mij onsterfelijkheid gegunt. Een vloek net zoals een gave. En mijn eeuwige dorst bleef, de eeuwige honger naar het ijzerachtige bloed.

Na eeuwen isolement kon ik het niet meer aan, ik kon niet leven onder de zwakheid van deze mensen maar kon ook niet meer in mijn eentje blijven. Ik was er achter gekomen dat er een kracht in mij zat die anderen kon maken zoals mij. Ik had het eerder geprobeerd op een kind die het niet aankon en stierf, maar een volwassene zou het aan moeten kunnen toch? Ik vond iemand die ik wou veranderen in een schepsel zoals mij. Het gehele experiment liep echter verkeerd uit en de man liet me voor dood achter na een zwaar gevecht. Dat was het begin van het uit de hand lopen van mijn volk. Hij dacht echter dat hij zo van me af was. Opnieuw iemand die zich vergistte. Ik vernietigde hem en nam de macht opnieuw in mijn handen. De enkele nieuwelingen die hij gecreëerd hadden had ik al snel in het gareel en besefte me wat ik precies kon doen met deze creaturen. De wereld overnemen was direct het plan waar ik aan dacht. Of tenminste meneer daar bovenin op zijn plaats zetten.

Mijn plan werkte en al snel was ik een koningin en godin voor elk van mijn soort, iedereen kon mij en respecteerde of vreesde me ik had alles wat ik maar kon dromen tot.. Ik hem ontmoette. Het was ergens mid 18e eeuw dat ik voor het eerst anders dacht over mijn leven. De lange blonde gestalte was een soldaat in hart en nieren. Ik wist dat ik hem nooit zo'n monster als mij kon maken en stapte van mijn troon af om een menselijk leven met hem te beginnen. Tenminste zo menselijk als het kon. Ik was gelukkig, gelukkiger als ik ooit kon zijn, tot er op een dag een smeekbede weerklonk. Ik moest mijn even gelukkige leven achter me laten en opnieuw strijden voor mijn leven. Er was een land ver weg van mijn stervelijke paradijsje waar andere wezens woonde dan de mensen ooit dachten. Elven, Tovenaars en Ridders ze leefde in vrede met elkaar samen maar waren er op uit elke laatste monster af te slachten, iets wat ik niet toe kon staan.

Ik kwam er achter dat onder het riddervolk in deze verre landen familie van me leefde. Een koning en koningin alsof het niet beter kon. Maar ik was het meest geinteresseerd in het prinsesje, zo jong en kneedbaar ik besloot iemand op haar af te sturen en haar een van ons te maken. Vervolgens vernietigde ik haar familie waardoor er een nieuw gezin op de troon kwam. De Muzen familie.. Ik had gehoopt dat deze familie zich kalm zoude houden maar dat bleek niet zo te zijn de jonge Jasmyn nieuw toekomstig koningin van de ridders was vastberaden mij te vernietigen met haar nieuwe vriendin Mimi Telrûnya prinsesje van de Elven. Dezelfde Mimi die altijd zo'n goede band had gehad met mijn nichtje Roxanne. Alsof het allemaal niet erger kon werd Setherian Fel'dan benoemd tot leider van de Tovenaars. Ik wou plannen smeden met de tovenaar die duistere krachten bezat maar inplaats daarvan besloot hij verliefd te worden op dat Telrûnya wicht! Samen waren de drie er maar wat op uit om mijn leven te beëindigen tot.. Mariah uit het niets opdook. De zuster van Mimi had het kleine wizard meisje gevonden in de diepe grotten van de tovenaars en dat kind naar Setherian gebracht die haar aannam als zijn eigen kind. Ik kon het niet laten dit kind te teisteren en zo Setherian gek te maken. Misschien mijn grootste fout ooit, maar ik had wel meer fouten gemaakt die me vanzelf zouden inhalen. Fouten zoals nog een maal mijn hart uitgeven. De zwartharige jongen was leider geweest van de groep vampiers die zich huisde in mijn nieuwe leefgebied. Ik kan zijn gezicht nieteens meer voor mijn ogen halen. Joey.. De tijden waren zo mooi geweest en toch zo snel voorbij gegaan. Toen de onvermeidbare oorlog kwam verdween hij en nam misschien wel het laatste beetje van mijn warmte mee. We verloren de oorlog en ik werd bijna vermoord, niet zonder Mimi Telrunya vampier te maken en haar mee te nemen dan.

De tijden gingen zo snel en voor ik het doorhad waren wij compleet vertrokken uit het gebied. Ik leek mijn grip op mijn volk te verliezen en stelde iemand anders aan als leider. Ken.. Als er iemand interesanter als hij is geweest kan je mij lekschieten. Hij haalde werkelijk waar het slechtste in mij naar boven en ik genoot er met volle teugen van. Voor het volk daarintegen was ik niet meer die gevreesde Queen, maar eerder Ken's sletje. Ze mochten denken wat ze wilden. Ze zijn nu toch dood. Ik heb ze zien branden voor ik vertrok. Ik had een plan met Ken, Checkmate. We zouden iedereen verslaan samen heersen. Maar puntje bij paaltje waren het de vreselijke kinderen van die drie die mij tegenzaten. Mariah speelde een ziek spel met me dat ze dankzij mij geleerd had. Ik stapte in de val door mijn eigen fouten. En toen ik toe moest kijken met Ken aan mijn zeide besloot ik een nieuw leven te beginnen.

Opnieuw vertrok ik ver weg en startte een school. Het zou het begin zijn van een nieuw tijdperk en een begin van een nieuwe oorlog tegen degene die mij op deze wereld gezet had. Ik liet Ken achter me. Misschien vind ik hem ooit nog. Misschien ook niet. Hij is niet langer de mijne om te bespelen. Ik heb nieuwe onderdanen. Het St. Montgomery was een school waar iedereen welkom was, het was mijn persoonlijke speelterrein zonder regels en enkel mijn gezag. Uiteindelijk bleek dit niet de beste keuze te zijn en op een avond met iets teveel alcohol in mijn systeem was mijn hoop op wraak naar de grond gebrand. Echter kon ik er niet om janken, ik was nodig voor andere taken en opnieuw verplaatste ik mijn totale leven. Al moet ik wel zeggen dat het schoolbestaan een heuze hobbie is geworden. De volgende school waar ik aankwam had ik ook al vrij snel onder mijn gezag. Dephora High. Zou dit dan mijn kans voor wraak kunnen worden?

Mijn verhaal, al die jaren zal ik nooit vergeten maar ik heb een nieuwe toekomst. Een verleden is enkel woorden op papier waar nieuwe woorden bij kunnen komen. Elke dag opnieuw. Mijn naam is Vyndi Montgomery. De eerste mens, Queen der duisternis en een Godin die deze wereld bewandeld. Ik ken mijn doel in dit leven. En ik zal het nooit uit mijn ogen verliezen. Een dag zal deze wereld van mij zijn en zal iedereen voor mij buigen. Op een dag heb ik ieder levend wezen in mijn handen. Tot die dag zal ik niet rusten, nooit..